Η διαιώνιση του μόνου

Με λίγο φως

μέσα στην κάμαρά σου

επέζησα.

Κοίταξέ με πόλη.

Μας ξεχνούνε οι μέρες

στα εντόσθια εκείνου

που θελήσαμε να λησμονήσουμε.

Κι όμως, εγώ,

στο χρόνο θ' ασελγώ.

Για να μπορείς,

να με φαντάζεσαι όπως θες.