feel

feel

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

ένα ταξίδι αξίζει όσο η προσμονή του



ευχόμουν κάθε μέρα να μη με απογοητεύσεις,
να δώσεις ένα σημάδι ζωής
-όχι γιατί δεν θα μπορούσα να το ξεχάσω για χάρη σου, 
αλλά γιατί είχα δεσμευτεί.
(υπήρχε και το δε θέλω βέβαια, αλλά κυρίως η δέσμευση)


κάπου είχα διαβάσει πως η αγάπη είναι ένα μικροσκοπικό φοβισμένο θηλαστικό
 με μάτια μονίμως ορθάνοιχτα από τον φόβο.


- το μόνο που θέλω είναι να μπορούσα να είμαι εκεί
- με ειρωνεύεσαι?
- ( όχι, ) για να σε βοηθήσω ρε..


ακόμα δεν έχεις καταλάβει 
το μόνο που θέλω εγώ είναι να μπορούσα να μη σου ζητάω τόσα
να μπορούσα να σε δω όπως είσαι
να μπορούσες να με δεις όπως είμαι

άκου, οι άνθρωποι ξεχνούν τι ακριβώς έκανες και τι είπες,
μα πάντα θυμούνται πως τους έκανες να αισθάνονται..

δεν έχει νόημα να το κάνεις αυτό.. το μόνο που θα καταφέρεις είναι να με πείσεις στο τέλος χωρίς όμως να έχεις σβήσει τίποτα. σαν να λέμε...
...πάλι στα ίδια γυρνάμε (?)


Δεν υπάρχουν σχόλια: