Επιμένω να τους συγκρίνω όλους μαζί σου.
Ήταν ήσυχα και είχε ζέστη όταν είδα τα χείλη σου σε απόσταση αναπνοής από τα δικά μου.
κι όμως, ήμουν απόλυτα συγκεντρωμένη σ' εκείνον.
Διάβασα μια φράση που με σόκαρε χθες το απόγευμα.
"η μνήμη αναιρεί το χρόνο"
και γκρεμίστηκε ο κόσμος γύρω μου.
ήταν αυτό που έψαχνα να σου πω, να σου δείξω, να μοιραστώ μαζί σου τόσο καιρό.
και εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μου,
ακριβώς τη στιγμή που τόσο έντονα πίστευα πως θα τα καταφέρω.
η μνήμη νικάει τα πάντα, το ένιωθα από παλιά.
το χρόνο, τους ανθρώπους, την προσπάθεια, το μυαλό, την κίνηση, την ψυχή.
κανείς δεν με πίστευε.
θέλω να δω ανθρώπους να καίγονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου